Herken je dit?

• Als je thuis komt, is er niemand die je verwelkomt, aanmoedigt of tegen wiens schouder je kan leunen als het even te veel wordt. De leegte voelt als een groot dreigend gapend donker gat. 

• Beslissingen neem je alleen. Alle verantwoordelijkheid komt alleen op jouw schouders terecht. Je voelt je eenzaam en het is of er een onzichtbare last op je drukt. Kan het iemand wel iets schelen?

• Je ziet overal gelukkige gezinnen, verliefde koppeltjes en lachende mensen. Je vraagt je af: hoe doen ze dat toch? Je heb het gevoel nergens echt bij te horen. Je voelt je afgesneden en alleen.

• Je stort je op je werk, je houdt jezelf druk met allerlei activiteiten en je focust je vooral op anderen. In de hoop dat je je niet eenzaam voelt zolang je maar bezig blijft… maar dat werkt helaas niet. Eenzaamheid lijkt een lange donkere tunnel zonder einde.

• Negatieve gedachten liggen als gieren op de loer. Het kost te veel energie ze op een afstand te houden. Wanhopig, machteloos, boos en huilend zak je op de vloer. Kom ik hier ooit nog uit? Hoe moet ik nu verder? Dit wil ik niet meer.